OTC en Blow Holes

Vanmorgen zijn we gestart bij het Overseas Telecommunication Commission (OTC Dich. Deze heeft een belangrijke rol gespeeld tijdens de maanlanding van 1969. Mijn vader “verplichte” mij naar de maanlanding te kijken, want hij gaf aan dat het een hele belangrijke gebeurtenis was die ik mij altijd zou herinneren. Blijkbaar heeft dat toch mijn interesse gewekt, want inderdaad herinner ik mij dat moment, maar ik vind astronomie nog steeds interessant. We hebben circa vier uur in het museum doorgebracht, dus ook mijn metgezel heeft ervan genoten. Er zou bij de monding van de rivier een overtocht zijn naar een eiland met bijzondere vogels. Gisteren hebben we dat al niet kunnen vinden en ook vandaag hebben we op verschillende mogelijke plekken gekeken, maar niets kunnen vinden. Alles wat hier ook maar een beetje een trekpleister kan zijn voor toeristen is vervallen en gesloten. Geen nood, want we hadden nog een leuk uitstapje in gedachten, namelijk de Blow holes. Dit zijn rotsen aan de kust van de oceaan waar gaten in zitten. De golven komen onder de rotsen en worden door de gaten naar boven gestuwd, zodat het net op geisers lijkt. Als er niet zoveel vliegen waren geweest dan hadden we er nog uren doorgebracht, maar het blijft heerlijk om naar te kijken. De twee parken hier in de buurt zijn in het voorjaar mooi om te bezoeken, maar helaas is het nu herfst hier. Alle flora zou in het voorjaar in bloei staan. Die parken hebben we dan ook niet bezocht. Voor het gemak maar in het hotel gereserveerd waar we slapen en hebben een heerlijke malse lamsbout gegeten. Daarna een avondwandeling gemaakt en van de zuidelijke sterrenhemel genoten en getracht wat foto’s te nemen op een donkere plek. Er waren wat vliegende vissen in het water. Waar we vanaf dag één in Perth dagelijks tussen de circa 12 en 20 kilometer hebben gelopen, was dit met ruim vijf kilometer een extreem rustige dag, maar niet minder leuk.